Rottweiler

Rottweiler

poniedziałek, 27 listopada 2017

Lonża - narzędzie treningowe czy linka wstydu ?


LINKA TRENINGOWA

Jest przede wszystkim wykorzystywana do nauki przywołania, nauki chodzenia na luźnej smyczy oraz tropienia. W pierwszym okresie szkolenia powinna być wykorzystywana na każdym spacerze. Psu da swobodę, a nam zawór bezpieczeństwa i pewność, że pupil nie ucieknie. Linka umożliwi psu swobodne bieganie w miejscach, gdzie gdzie przepisy wymagają kontrolowania psa smyczą. Taki sprzęt świetnie sprawdza się w pacy z psem adoptowanym, który w okresie adaptacji nie powinien być puszczany luzem, ponieważ może się zgubić. Korzystanie z linki bywa uciążliwe, ponieważ zaczepia się ona o każdy pień drzewa, szybko się brudzi, moknie, a czasem obciera ręce i kostki. Wystarczy się jednak do niej przyzwyczaić i nauczyć z niej korzystać. Nie warto puszczać psa luzem jeśli nie reaguje on na komendę ''do mnie'' bo każda taka ucieczka psa w rzeczywistości wydłuża naszą pracę o kolejne tygodnie. 




Wielu moich znajomych skarżyło się, że, gdy korzystali z linki w parkach czy na plaży ludzie spoglądali na nich z wyższością. Odbierając ich jako osoby, którym z psem nie chce się pracować, które kompletnie sobie nie radzą lub są laikami nieudolnie wychowującymi własnego psa. Uważam, że takie oskarżenia są conajmniej krzywdzące. 

Gdyby wszystkie osoby, które mają problemy wychowawcze zaczęły pracować z psem i korzystać z linki świat byłby piękniejszy, a wyjścia z własnym wyszkolonym psem mniej stresujące. Sęk jednak w tym, że aby rozpocząć pracę należy najpierw dostrzec problem. Niemal na każdym spacerze spotykamy się z podbiegaczami często agresywnymi. Nie pamiętam kiedy ostatnio przywołanie było skuteczne, ponieważ z reguły nie jest. Na 30 przypadków, które miały miejsce w ostatnich miesiącach może dwum właścicielom udało się psa odwołać. Należy się więc zastanowić. Kto powinien się wstydzić, ktoś kto dba o bezpieczeństwo innych i własnego psa czy właściciel podbiegacza ? Moim zdaniem zdecydowanie ten drugi.




JAK WYBRAĆ LINKĘ TRENINGOWĄ:

Żeby dobrze wybrać linkę treningową należy zadać sobie kilka pytań :

  1. Czy szukasz linki na chwilę czy takiej, która posłuży Ci dłużej ? 
  2. Czy Twój pies jest spokojny czy temperamenty ? 
  3. Jaka jest docelowa waga Twojego psa ? 

1. Jeśli szukasz linki na chwilę, np. dla szczeniaka możesz skorzystać z cieńszej linki. Jeśli kupujesz ją na stałe weź pod uwagę wagę Twojego psa i jego temperament. Nie oszczędzaj jednak na jakości i przed zakupem linki sprawdź szwy, karabińczyk, zapięcia, a także jakość materiału. Sprawdź czy linka nie ma żadnych uszkodzeń bo od jej trwałości zależy czy Twój pies będzie bezpieczny. Przed zakupem koniecznie sprawdź długość oraz szerokość smyczy i dopasuj ją do Twojego psa. 

2. Jeśli Twój pies jest spokojny to w zasadzie sprawdzi się nawet cienka linka. Jeśli jednak ma duży temperament i potrafi szarpnąć to warto zainwestować w taką, która ma 1,5-2 cm szerokości. Taka linka nie parzy w ręce. 

3. Im większy pies tym grubsza linka. Jeśli docelowa waga Twojego psa to 10 kg wystarczy Ci linka od najmniejszej szerokości 5 mm. Jeśli natomiast docelowa waga Twojego psa będzie większa warto kupić dla niego szerszą linkę z większym karabińczykiem. Psy, których waga przekracza 25 kg powinny być prowadzone na grubej i wytrzymałej lince, której szerokość wynosi od 2,5 do 3 cm. Przy dużych, dobrze rozwiniętych psach, które potrafią mocno szarpnąć dobrze jest pomyśleć o lonży dla koni, która jest zaprojektowana tak, żeby nie zrobiła nam krzywdy.




NASZE LINKI:

Linka nylonowa firmy trixie w kolorze czarnym o długości 10 m i szerokości 5 mm. Idealnie sprawdzała się, gdy Demon był jeszcze szczeniakiem. Do niedawna używaliśmy jej, gdy pływał w wodzie lub podczas spacerów na łąkach za miastem. Nie nadaje się dla dużych i temperamentnych psów ze względu na niewielki karabińczyk, który po pewnym czasie się rozpada. Można prać w pralce, ale trzeba pamiętać, że mokrą linkę należy zawsze wysuszyć. Moja znajoma często zostawiała ją mokrą w plecaku i linka w końcu spleśniała. Koszt zakupu nylonowej linki to wydatek rzędu 10 - 20 zł.




ZALETY:

  • zajmuje mało miejsca, 
  • jest lekka, 
  • jest tania, 
  • można prać ją w pralce, 
  • idealna dla małych psów i szczeniaków, 
  • szybko schnie, 

WADY: 

  • pleśnieje, 
  • nie jest zbyt wytrzymała, 
  • plączą się na niej supły, 
  • szybko się brudzi, 
  • nie jest wodoodporna, 
  • przy mocnym szarpnięciu z łatwością kaleczy i parzy skórę, 





Linka z tworzywa sztucznego firmy Bio-Thane® produenta Heim w kolorze neonowej żółci o długości 10 m i szerokości 1,3 cm. Doskonale sprawdza się podczas tropienia i codziennych spacerów za miastem. Mamy ją od pół roku i póki co spisuje się całkiem nieźle. Niedawno natknęłam się jednak na opinie, że nity i karabińczyk nie są zbyt wytrzymałe i potrafią pękać w zbyt niskiej temperaturze lub podczas gwałtownego szarpnięcia. Koszt zakupu linki Heim to wydatek rzędu 100 - 120 zł. 





ZALETY: 

  • jest widoczna, 
  • dobrze leży w ręce, 
  • jest lekka, 
  • nie parzy dłoni podczas nagłego szarpnięcia, 
  • nie plącze się w supły, 
  • nie pleśnieje, 
  • można prać ją w pralce w 30°C, 
  • jest antybakteryjna, 
  • odporna na zmywanie i dezynfekcję, 
  • nie moknie,

WADY: 

  • nie jest zbyt wytrzymała, 
  • ciężko czyści się ją z błota, które wręcz do niej przywiera, 
  • zajmuje sporo miejsca, 
  • cena, 





Linka treningowa z taśmy stylonowej w kolorze czarnym o długości 15 m i szerokości 3 cm. Aktualnie jest to nasz nr 1 jeśli chodzi o linki. Idealnie sprawdza się w każdym terenie. Linka jest idealna dla dużych temperamentnych psów. Nie nadaje się dla szczeniaków, ponieważ jest dla nich za ciężka. Można prać ją w pralce. Linkę kupiłam stacjonarnie w sieci sklepów Aligator. Koszt zakupu takiej linki to wydatek rzędu 120 zł.




ZALETY:

  • jest wytrzymała, 
  • jest wygodna, 
  • nie plącze się w supły, 
  • nie parzy dłoni podczas nagłego szarpnięcia, 
  • można prać ją w pralce, 
  • daje psu dużą swobodę, 
  • idealna dla dużych i energicznych psów, 
  • szybko schnie, 

WADY:

  • moknie, 
  • zajmuje sporo miejsca, 
  • dla szczeniaków i małych ras jest zdecydowanie zbyt ciężka, 
  • cena, 



sobota, 25 listopada 2017

Rottweiler - Choroby


ZDROWIE:

Kilka lat temu przeczytałam, że rottweiler jest jedną z najbardziej chorowitych ras psów. Patrząc na dokumentację Demona i listę jego potencjalnych chorób nie sposób się z tym nie zgodzić. Towarzystwo ubezpieczeniowe Trupanion specjalizujące się w ubezpieczeniach zwierząt domowych uznało rottweilery za najdroższą w utrzymaniu rasę psów.




NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY:

- Dysplazja stawów łokciowych: Wielogenowa wada dziedziczna prowadząca do zapalenia stawów łokciowych, nieprawidłowej budowy, a w konsekwencji ich zwyrodnień. Wyróżnia się cztery rodzaje nieprawidłowości w obrębie stawu łokciowego : izolowany wyrostek dodatkowy kości łokciowej, osteochondroza, oddzielony wyrostek dziobiasty przyśrodkowy kości łokciowej i niedopasowanie powierzchni stawowych. U rottweilerów dysplazja stawów łokciowych często przybiera formę izolowanego wyrostka dziobiastego. Wystąpienie tej wady u psa rzeźnickiego jest o 36,1 razy większe niż u innych ras. Natomiast nie przyrośnięcie wyrostka łokciowego dodatkowego o 27,4 razy większe, a osteochondrozy stawu łokciowego aż o 174 razy większe. Zdaniem OFA dysplazja stawów łokciowych dotyka aż ponad 40,3 % psów tej rasy. 

- Dysplazja stawów biodrowych: Wielogenowa wada dziedziczna, która polega na nieprawidłowej budowie anatomicznej elementów tworzących staw biodrowy. Zaburzenie to powoduje złe funkcjonowanie stawu, a w efekcie powstanie choroby zwyrodnieniowej w jego obrębie. Wg. OFA dotyczy ponad 20,3 % psów tej rasy. 

- Zwichnięcie rzepki: Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, która prowadzi do jej zwichnięcia, kulawizny, a w efekcie do zwyrodnienia stawu. Wg. OFA dotyczy 1,2 % rottweilerów.




SKŁONNOŚĆ DO INNYCH CHORÓB: 

- Wrodzona agresja: Dziedziczone, biologiczne predyspozycje psa do zachowań agresywnych. W Rottweiler Health Foundation Health Survery zgłoszono 10,4 % psów rzeźnickich przejawiających agresję względem innych psów i 3,6 % osobników agresywnych wobec ludzi. 

- Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) :  Przerwanie ciągłości  i więzadła krzyżowego przedniego w kolanie. ACL najczęściej jest procesem długotrwałym, wynikającym z niewłaściwej budowy nasady bliżej kości piszczelowej. Świadczą o tym statystyki które mówią o tym, że najczęściej dochodzi do zerwania obustronnego w krótkim odstępie czasu.

- Zapalenie kości i stawów:  Schorzenie związane ze starzeniem się psów, ponieważ z wiekiem chrząstka stawowa ulega znacznemu osłabieniu. Badania wykazały, że rottweilery są narażone na nie 3,82 razy bardziej niż psy innych ras.

- Zaćma:  Częściowa bądź całkowita nieprzezroczystość soczewki gałki ocznej. Efektem czego jest ograniczenie przepuszczalności światła. Schorzenie może być wrodzone, rozwojowe, cukrzycowe, pourazowe, starcze oraz dziedziczne. U rottweilerów najczęściej występuje zaćma korowa tylna biegunowa.

- Niedoczynność tarczycy: Jedna z najczęściej spotykanych chorób endokrynologicznych, których przyczyną są zaburzenia w wytwarzaniu hormonu. występuje w dwóch postaciach pierwotnej (dziedzicznej) i wtórnej (przysadkowej).

- kostniakomięsak (OSA, osteosarcoma,): Złośliwy nowotwór kości. Pierwotne nowotwory kości psów mogą dotyczyć zarówno szkieletu kończyn  jak i osiowego. Rottweilery mają większą skłonność do kostniomięsaków niż inne rasy. Najczęściej chorują psy 7-8 letnie, ale odnotowywano też przypadki zachorowania w wieku poniżej 2 lat.

- Młodzieńcze zapalenie kości (panosteitis): Schorzenie, którego przyczyną jest stan zapalny jamy szpikowej kości, kory powoduje jej degenerację. Prowadzi do silnego bólu i kulawizny. Dotyka psów młodych w wieku 6-18 miesięcy. Częściej występuje u samców.

- Torbiele łojowe: Łagodne torbiele skórne wypełnione łojem. Odnotowano je u 47 % populacji rottweilerów.

- Ostreochondroza (OCD): Choroba ogólnoustrojowa młodych, rosnących osobników. Choroba może lokalizować się w stawie ramiennym, łokciowym, kolanowym i skokowym. Pierwotna przyczyna OCD nie jest znana, ale uważa się, że na jej wystąpienie mają wpływ czynniki genetyczne, żywieniowe, urazowe, niedokrwienne i hormonalne. W przebiegu choroby dochodzi do zaburzeń kostnienia na podłożu chrzęstnym, w efekcie czego dochodzi do zgrubienia chrząstki w zajętym stawie, jej pęknięcia, oddzielenia i zapalenia stawu. U rottweilerów najczęściej rozpoznaje się OCD stawu skokowego. Dorn szacuje, że ryzyko wystąpienia OCD stawu skokowego jest o 206, 2 razy większe niż u innych ras, a OCD stawu kolanowego o 66, 3 razy większe.

- Alergiczne zapalenie skóry, alergia skóry : Choroby objawiające się świądem i hot-spotami (ropnym, sączącym się zapaleniem skóry).

- Chłoniak wieloogniskowy: Nowotwór układu limfatycznego.  którym dochodzi do  niekontrolowanego rozrostu tkanki limfatycznej. Jest nowotworem złośliwym o różnym stopniu zezłośliwienia. U rottweilerów częściej dotyczy limfocytów B.

- Podzastawkowe zwężenie aorty (SAS): Choroba wrodzona, która wywołuje szmer sercowy, zapalenie wsierdzia, lewokomorową niewydolność serca, a czasem nagłą śmierć. Prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby u rottweilerów jest 19,3 % większe niż u innych ras.

- Zespół rozszerzenia i skrętu żołądka (GDV): Choroba polegająca na nadmiernym wypełnianiu żołądka przez gaz i jego przemieszczaniu ze skrętem wokół osi długiej. Wpust żołądka z lewej strony przemieszcza się na prawą i tym samym doprowadza do niedrożności. W wynik, której dochodzi do dalszego gromadzenia się gazu w żołądku z niemożliwością opróżnienia go z treści pokarmowej i powietrza poprzez wymioty. Powiększony żołądek wywiera nacisk na pozostałe narządy i utrudnia ich pracę przez co prowadzi do martwicy, a w konsekwencji do śmierci zwierzęcia.

- Przepuklina pępkowa: Wrodzony ubytek, przerwa w powłokach brzusznych. Najczęściej występuje u szczeniaków w miejscu, gdzie wnikały naczynia pępowinowe do jamy brzusznej.

- Choroba zapalna jelit (IBD)/ Enteropatia białkogubna (PLE): IBD to choroba o podłożu immunologicznym, która prowadzi do zaburzenia wchłaniania. Objawami zapalenia jelit są biegunka czasami z domieszką krwi, ból w dolnej części brzucha, utrata apetytu, utrata masy ciała, ogólne złe samopoczucie psa, gorączka. PLE to zaburzenie polegające na nadmiernej utracie białka do  światła przewodu pokarmowego, które prowadzi do obniżenia poziomu globulin i albumin w surowicy krwi, a w efekcie do wodobrzusza. Najczęstsze objawy to przewlekła biegunka, brak apetytu oraz utrata masy ciała psa. Rok pomimo podawania leków przeżywa zaledwie 47 % chorych psów.

- Entropium: Choroba, która polega na podwinięciu brzegu powieki do wewnątrz. Może być wrodzona, albo nabyta, np. wskutek zrostu po urazie powieki. Podwinięta powieka prowadzi do podrażnienia rogówki oka przez rzęsy, a w konsekwencji do stanów zapalnych spojówki, rogówki i głębszych struktur oka. W skrajnych przypadkach doprowadza do utraty wzroku u psa.

- Padaczka idiopatyczna: Dziedziczna napady drgawkowe spowodowane wzmożoną aktywnością elektryczną mózgu w obrębie kory mózgowej. Ma charakter uogólniony lub ogniskowy.

- Dystrofia rogówki: Genetyczne schorzenie objawiające się występowaniem szaro-białych nieprzezroczystych plam na oczach. Choroba spowodowana nieprawidłowym odkładaniem się lipidów w rogówce oka. Pojawia się w różnym okresie życia od kilku miesięcy do kilku lat. U rottweilerów najczęściej występuje w formie nabłonkowej.zrębowej.

- Nużyca: Zapalne schorzenie skóry wywołane obecnością Demodex canis - nużeńca psiego, który bytuje w mieszkach włosowych oraz gruczołach łojowych. Pasożyt najczęściej atakuje psy młode (do pierwszego oku życia), ale występuje także u starszych psów.

- Przetrwałe błony źreniczne:  Wada wrodzona, w której oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źreniczej w postaci pasm tkanki przechodzących nad otworem źrenicznym przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki lub w postaci pochewki otaczającej tkanki oka. Ostatnie trzy  powodują zaburzenia widzenia i są podstawą do wykluczenia psów z hodowli.

- Wnętrostwo : Niezstąpienie jądra do worka mosznowego może być jedno lub dwustronne. Najczęściej wada ta dotyczy jednego jądra (u psów 2 razy częściej prawego).

- Dysplazja siatkówki: Wada nieprawidłowego rozwoju i różnicowanie siatkówki w okresie płodowym i okołourodzeniowym. Dysplazja siatkówki może być ogniskowa, geograficzna lub całkowita z odwarstwieniem. Pierwotna dysplazja siatkówki jest wrodzoną wadą rozwojową, która najczęściej  jest dziedziczna. U rottweilerów rozpoznaje się fałdy siatkówki, postać geograficzną lub uogólnioną dysplazję siatkówki z jej odklejeniem.

- Choroba krążków międzykręgowych (IVDD): To ból, osłabienie odruchów rdzeniowych lub porażenie wywołane wysunięciem się tkanek, które tworzą krążek międzykręgowy w stronę rdzenia kręgowego.

- Postępujący zanik siatkówki (PRA): Dziedziczne zwyrodnienie siatkówki prowadzące do ślepoty.

- Podatność na zarażenie psim parwowirusem: Wśród rottweilerów prawdopodobieństwo wystąpienie parwowirusa jest 6 razy większe niż u innych ras. Lekarze podejrzewają, że wynika to z  ich dziedzicznego upośledzenia układu odpornościowego.

- Hipereozynofilia: U rottweilerów częściej niż u innych ras rozpoznaje się hiereozynofilię, której przyczynami są nacieki eozynofilowe w płucach, choroby przewodu pokarmowego, IHES,  zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu.

- Choroba trzeszczek śródręcza: Choroba młodych psów. U rottweilerów dość często dochodzi do zapalenia trzeszczek w kończynach piersiowych co prowadzi do kulawizny.

- Mięsaki Histiocytarne: Szybko rosnące guzy tkanek miękkich przyjmujące postać ogniskową lun rozsianą. Mięsak histiocytarny jest bardzo agresywnym nowotworem i cechuje się wysokim stopniem przerzutów w momencie rozpoznania. U rottweilerów występuje najczęściej postać rozsiana w oczach, błonie maziowej, płucach, śledzionie, tkance podskórnej, kończynach, mózgu, jamie nosowej i szpiku kostnym.

- Niedoczynność kory nadnerczy: To zaburzenie endokrynologiczne u psów. Występuje, gdy nadnercza nie produkują wystarczającej ilości kortykosteroidów potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Nieleczona niedoczynność kory nadnerczy prowadzi do choroby Addinsona, która może zagrażać życiu zwierzęcia.

- Spondylomielopatia odcinka szyjnego kręgosłupa/niestabilność kręgów (zespół chwiejności, wobbler syndrome): Choroba neurologiczna o niewyjaśnionej etiologii. Powstaje w wyniku ucisku tylnej części szyjnego odcinka rdzenia kręgowego. Objawia się porażeniem spastycznym i niezbornością.

- Młodzieńcza nefropatia: Dziedziczna choroba nerek, która występuje u młodych rottweilerów. Objawia się wzmożonym pragnieniem i wielomoczem, a w konsekwencji postępującą przewlekłą niewydolnością nerek. Badanie histopatologiczne nerek może wykazać niedorozwój kłębuszków i kanalików nerkowych oraz obecność mezenchymy. Może się pojawić także nefropatia refluksowa.

- Wapnienie miejscowe: Rzadkie zaburzenie, które polega na przerzutowym, jatrogennym lub dystroficznym odkładaniu się soli wapnia w tkankach miękkich.

- Rozstrzeń oskrzeli: Choroba dróg oddechowych, której towarzyszy przewlekły kaszel, zaburzenia oddychania i postępująca utrata masy ciała. U rottweilerów zaobserwowano zaawansowaną i rozsianą postać rozsztrzeni oskrzeli.

- Dystrofia neuroaksonalna (NAD): Rzadka dziedziczna choroba rottweilerów, która objawia się zaburzeniami poruszania i siły mięśniowej. Choroba polega na postępującej degeneracji włókien mięśniowych w centralnym i obwodowym układzie nerwowym na skutek obrzęku oraz zaniku aksonów. Choroba jest nieuleczalna i najczęściej kończy się eutanazją.

- Torbiele / torbiele rzekome przestrzeni podpajęczynówkowej rdzenia kręgowego: Zamknięta przestrzeń z płynną zawartością. U rottweilerów poniżej pierwszego roku życia najczęściej wykrywa się torbielowate zmiany w przestrzeni podpajęczynówkowatej, które uciskają na rdzeń kręgowy i powodują niezborność i osłabienie.

- Wakuolizacja neuronów i zwyrodnienie rdzenia kręgowego i móżdżku: Rzadka dziedziczna choroba rottweilerów, która objawia się osłabieniem, niezbornością i porażeniem krtani, które obserwuje się już w wieku 6 tygodni. Przebieg choroby jest dość szybki. Choroba kończy się czterokończynowym porażeniem w wieku do 8 miesięcy.

- Leukoencefalomielopatia: Rzadka dziedziczna choroba rottweilerów objawiająca się postępującą niezbornością i niedowładem. Pierwsze objawy zauważa się w wieku 1,5 roku i trwa do 3,5 roku życia psa. W większości odnotowanych przypadków objawy w pierwszej kolejności dotyczyły kończyn piersiowych.

- Młodzieńcza miopatia obwodowa / dystrofia mięśniowa: Rzadka dziedziczna choroba genetyczna prowadząca do postępującego i nieodwracalnego zaniku mięśni. Objawia się zmniejszeniem aktywności fizycznej, chodzeniem na całej dłoni i stopie oraz rozstawianiem palców w kończynach piersiowych. Choroba jest nieuleczalna, ciężko też ją spowolnić.

- Obwodowa polineuropatia nerwów czuciowych i ruchowych: Rzadkie wolnopostępujące porażenie dwukończynowe, które z czasem przechodzi w porażenie czterokończynowe. Rozwija się pomiędzy 1,5- 4 rokiem życia.




U ROTTWEILERÓW WYSTĘPUJE TEŻ :

- Krótkożuchwie: Nieprawidłowa krótkość lub recesja żuchwy. Zwana też ptasią twarzą.

Dyskineza rzęsek: Choroba dziedziczna występująca u rottweilerów, która objawia się nawrotowymi zapaleniami górnego i dolnego odcinaka dróg oddechowych, obniżeniem płodności u samców, wodogłowiem oraz odwrotnym położeniem trzewi. W wyniku choroby funkcja usuwania śluzu z dróg oddechowych jest upośledzona co powoduje przewlekłe zapalenie jamy nosowej, tchawicy oraz dróg oddechowych.

- Głuchota: Niezdolność do odbierania bodźców akustycznych. Wyróżniamy trzy rodzaje głuchoty : wrodzoną, pourazową lub ze względu na wiek. U rottweilerów obserwuje się wrodzoną głuchotę szczeniąt.

- Kręgi połowicze: Dziedziczna wrodzona wada rozwojowa, która powstaje w skutek nierównomiernie rozwijającej się prawej i lewej części trzonu kręgu co w późniejszym czasie doprowadza do skrzywienia kręgosłupa.

- Osteodystrofia przerostowa: Choroba kości, która występuje u psów młodych ras dużych i olbrzymich w okresie szybkiego wzrostu pomiędzy 2, a 8 miesiącem życia. Schorzenie jest bardzo bolesne i zazwyczaj dotyka więcej niż jedną kończynę. Choroba trwa od okolo 7-10 dni, choć znane są też przypadki, gdy trwała nawet 3 tygodnie.

- Niecałkowita mineralizacja kłykci kości ramiennej: Upośledzenie mineralizacji kości. Wynikające zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforowej.

- Leukodystrofia: Rzadka choroba spichrzeniowa uwarunkowana genetycznie. Przyczyną choroby jest mutacja genu kodującego enzym : beta-galaktozydazę galaktocerebrozydu. W wyniku choroby dochodzi do postępującej degeneracji istoty białej ośrodkowego układy nerwowego. Objawami choroby są ataksja, porażenie tylnych kończyn, atrofia mięśni i degeneracja neurologiczna. Są widoczne już w pierwszych trzech miesiącach życia psa. Chore zwierzęta są usypiane.

- Obrzęk limfatyczny: Choroba, w której zatrzymanie płynów i obrzęk tkanek są spowodowane zaburzeniami układu limfatycznego.

- Małoocze: Dziedziczna choroba, w której jedno lub dwoje oczu są mniejsze niż normalne. Choroba powoduje ograniczenie pola widzenia, a nawet ślepotę.

- Braki uzębienia: Brak jednego lub kilku zębów w w łuku zębowym. Braki dotyczą najczęściej zębów przedtrzonowych najczęściej P1 lub P2. Braki uzębienia są przekazywane dziedzicznie.

- Prognatyzm:  Nadmierne wysunięcie kości trzewioczaszki (żuchwy lub szczęk).

- Sezonowe łysienie boków ciała: U niektórych rottweilerów zaobserwowano obustronne, symetryczne łysienie boków ciała. Najczęściej obserwowane wiosną i jesienią głównie u sterylizowanych suk.

- Zanik mięśni przykręgosłupowych: U części rottweilerów obserwuje się skłonność do zaniku mięśni przykręgosłupowych.

- Wrzodziejące zapalenie rogówki: Ubytek nabłonka przedniego rogówki i części jej zrębu. W wyniku utraty zrębu rogówki, aż do błony Descemeta powstaje przepuklina błony Descemeta. Jej obecność to wysokiego stopnia niebezpieczeństwo pęknięcia rogówki.

- Zapalenie naczyń krwionośnych: Choroba uwarunkowana genetyczni, w której ściany naczyń krwionośnych są atakowane przez układ odpornościowy. Często prowadzi do uszkodzenia tkanki. Objawia się puchnięciem kończyn, owrzodzeniem, czerwonymi plamami na skórze, zmęczeniem, apatią, niskim poziomem hormonów tarczycy, uszkodzeniem mięśni, uszkodzeniem nerwów, depresją, problemami gastrycznymi, zespołem suchego oka, drożdżycą. Choroba jest bardzo bolesna.

- Bielactwo: Choroba nabyta lub wrodzona (albinizm). Bielactwo to grupa zaburzeń depigmentacyjnych charakteryzujących się brakiem pigmentu w skórze, naskórku oraz jego przydatkach – włosach i pazurach.


zdj rottweilera z bielactwem


- Krzywy Zgryz: Nieprawidłowe ułożenie żuchwy w stosunku do szczęki. U rottweilerów nieprawidłowy jest zgryz cęgowy, w którym siekacze szczęki i żuchwy ustawione są w jednej linii.

- Chorobę von Willebranda: Choroba wrodzona o podłożu genetycznym polegająca na zaburzeniach krzepnięcia krwi. Jej przyczyną są braki czynnika vWF (vWD), który krążąc w krwioobiegu uczestniczy w zlepianiu płytek krwi i wytwarzaniu skrzepu.


POJEDYNCZE PRZYPADKI KLINICZNE :


- Mineralizacja opuszki/zastawki aorty: Choroba nie wywołuje objawów klinicznych. Można ją zdiagnozować radiologicznie. w grupie 20 psów cierpiących na mineralizację opuszki/zastawki aorty 7 z nich to rottweilery.

- Narkolepsja: Choroba genetyczna objawiająca się nagłymi i niepohamowanymi atakami senności. Ilość ataków może być różna. Niektóre psy miewają kilka ataków w miesiącu, a inne kilka w ciągu jednego dnia. Co ciekawe największa senność ogarnia zwierzaki w momentach najsilniejszego pobudzenia. w literaturze opisano 1 przypadek rocznej rottweilerki cierpiącej na narkolepsję i katapleksję.

- Holoprosecencefalia/otocefalia: Otocefalia to śmiertelna choroba, która odnosi się do embrionalnej anomalii rozwojowej charakteryzującej się całkowitym lub wirtualnym brakiem żuchwy. Może występować samodzielnie lub w połączeniu z holoprosencefalią - ciężką wadą wrodzoną polegającą na niedokonanym podziale przodomózgowia. W literaturze opisano przypadek martwego szczenięcia rottweilera, które urodziło się z poważnymi deformacjami trzewioczaszki i mózgoczaszki. W kolejnych miotach pochodzących z tego samego skojarzenia rodziły się podobnie zdeformowane szczenięta.


Bibliografia :


  • ''Rasy psów i kotów przewodnik weterynaryjny'' - Tilley Larry P., Smith Francis W. K., Bell Jerold S., Cavanagh Kathleen E.
  • http://www.vetpol.org.pl/www_old/ZW2005/2005_09_kostniakomiesaki.pdf
  • http://www.vetpol.org.pl/www_old/ZW2007/2007_03_wybrane_choroby_siatkowki.pdf
  • http://www.vetpol.org.pl/dmdocuments/ZW-07-2017-07.pdf
  • http://www.vetpol.org.pl/dmdocuments/ZW-06-2017-08.pdf
  • http://www.vetpol.org.pl/www_old/ZW2005/2005-01_Zespol_chwiejnosci_u_psow.pdf
  • http://oldsite.laboklin.de/pdf/pl/wetinfo/aktualnosci/2009_06_choroba_addisona_pl.pdf
  • http://laboklin.pl/wp-content/uploads/laboklin_WWP_4-2006.pdf
  • http://naszpies.com/tutorials/article/203-guzki-torbiele-naro%C5%9Bla-sk%C3%B3rne-u-ps%C3%B3w-%E2%80%93-cz-2-badania-diagnostyczne-i-leczenie-z%C5%82o%C5%9Bliwych-zmian-nowotworowych/
  • http://weterynaria.sla.pl/pierwotna-dyskineza-rzesek-primary-ciliary-dyskinesia-pcd/
  • http://www.cztery-lapy.pl/index.php/profilaktyka-psa-i-kota/1453.html
  • http://www.cafeanimal.pl/artykuly/porady/Gluchota,3411
  • https://www.przegladreumatologiczny.pl/osteoartropatia_przerostowa
  • http://docplayer.pl/5304065-Rozpoznawanie-chorob-z-grupy-zaburzen-rozwojowych.html
  • http://oldsite.laboklin.de/pages/html/pl/genetyka/pies_dziedziczna_choroba/pies_Choroba_Krabbego.htm
  • http://www.spodan.com/pl/1689.html
  • http://laboklin.pl/wp-content/uploads/laboklin_WWP_4-2006.pdf